Liebe

Πώς σ' αγαπώ; Τους τρόπους ας μετρήσω.

Σ' αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος
που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη
να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής.
Σ' αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερη
καθημερινής ανάγκης, κάτω απ' τον ήλιο ή του κεριού
το φως.

Σ' αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες
για το Δίκιο.
Σ' αγαπώ αγνά, όπως απεχθάνονται τον Έπαινο.
Σ' αγαπώ με το πάθος που έντυνα
παλιά τις λύπες μου και με την πίστη
των παιδικών μου χρόνων.

Σ' αγαπώ με μιαν αγάπη που νόμιζα πως έχασα
μαζί με τους χαμένους μου αγίους - σ' αγαπώ
με την ανάσα,
τα χαμόγελα, τα δάκρυα όλης της ζωής μου!- και αν
ο Θεός ορίσει
θα σ' αγαπώ περισσότερο μετά το θάνατο.

Ερωτόκριτος (αντί επιλόγου)

Στην γλυκιά Αρετούσα μου που γεμίζει τη ζωή μου χαρά, ομορφιά, μουσική και ποίηση. Σε ευχαριστώ, άγγελέ μου, που υπάρχεις και δίνεις φως και νόημα στον κόσμο μου.

Ευτυχισμένο τέλος.

Στις 2 Αυγούστου του 2008 γνώρισα την γυναίκα της ζωής μου. Στη συναυλία των Iron Maiden, σε ένα ιδιότυπο "ραντεβού στα τυφλά". Μόλις την κοίταξα στα μάτια, είδα να λαμπυρίζει η αθωότητα, η καθαρότητα, η γλυκύτητα και η καλοσύνη που ως τότε έβλεπα μόνο σε γυναίκες που ονειρευόμουν. Από εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι αυτή τη γυναίκα θα την παντρευτώ και θα ζήσω μαζί της, όσο κι αν χρειαστεί να περιμένω, όσα χρόνια κι αν έπρεπε να περάσουν κι ότι αυτή και μόνο θα γίνει μητέρα των παιδιών μου. Τον Νοέμβριο του 2008 κι ενώ πελαγοδρομούσα ανάμεσα σε όλα αυτά που ήθελα να της πω και στην αγάπη που ήθελα να της δώσω, γιατί μου είχαν πει ότι η πολλή αγάπη τρομάζει τους ανθρώπους, κάποιος άλλος μπήκε ανάμεσά μας και την κέρδισε. Σιχάθηκα τα πάντα και πιο πολύ τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι την έχασα για πάντα. Μόνο που για αυτόν τον άνθρωπο, η κοπέλα μου δεν σήμαινε ούτε το ένα δέκατο από όσα σήμαινε για μένα. Η σχέση τους ήταν επιδερμική κι εκείνη το εισέπραττε και είχε μετανιώσει. Ήξερα ότι κι εκείνη με αγαπούσε. Στο φιλί της ένιωθα την ψυχή της να μου λέει "σ'αγαπώ". Ακολουθούσα ηλίθιες στρατηγικές για να της εξάψω το ενδιαφέρον και πέτυχα το ακριβώς αντίθετο. Δε φοβάμαι να κοιτάξω τα λάθη μου και να τα ομολογήσω. Έτσι εκείνη έφευγε μέρα με τη μέρα, μιας κι ένιωθε το έντονο ενδιαφέρον του αντίζηλου. Προσπαθούσα να απεμπλακώ από τις βλακώδεις αλχημείες που έκανα με τα συναισθήματά μου και να της δείξω ότι ζω μόνο για εκείνη, αλλά ο χρόνος μετρούσε εναντίον μου. Ο αντίζηλος, με μια κίνηση ματ, την πήρε από μένα. Τέλη Δεκέμβρη του 2008. Το 2009 μπήκε πένθιμα. Έπεσα σε κατάθλιψη. Ο κόσμος γύρω μου έπαψε να κινείται. Μέχρι που μια μέρα του γενάρη, της μίλησα στο τηλέφωνο ενός κοινού μας φίλου. Μου είπε μια κουβέντα που με ανάστησε: "έχω κάνει την επιλογή μου και θα μείνω σταθερή σε αυτή", μου είπε. Τότε σιγουρεύτηκα ότι δεν τον αγαπούσε. Ίσα ίσα, που μου φάνηκε μάλλον απογοητευμένη από πολλά. Και τότε αποφάσισα να εξαπολύσω αντεπίθεση αγάπης. Εκείνη θα μπορούσε να ζήσει μια ζωή δυστυχισμένη με την επιλογή της κι έπρεπε να τη βγάλω από το συναισθηματικό της λαβύρινθο. Άρχισα να την ξαναφλερτάρω. Να της λέω πως την σκέφτομαι. Πως δεν την έχω ξεπεράσει, πως την αγαπάω ότι και να γινει. Ο δεσμός της, έλεγχε σχεδόν τα πάντα. Κάθε φορά που εκείνη άνοιγε το τηλέφωνο-δίαυλο επικοινωνίας που μυστικά της χάρισε ο κοινός μας φίλος, έβρισκε μηνύματα αγάπης. Κάθε φορά που ήξερα ότι είναι μόνη της, μαζί με τον κοινό μας φίλο, έβρισκα την ευκαιρία να την συναντώ, δήθεν τυχαία. Χαιρόταν κάθε φορά που με έβλεπε κι αυτό μου έδειχνε ότι τίποτε δεν είχε τελειώσει για μένα. Και η αντεπίθεση συνεχιζόταν. Πριν από σχεδόν έναν χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2009, δημιούργησα αυτό εδώ το ιστολόγιο για να της γράφω. Ο δεσμός της με κατάλαβε. Δεν φρόντισα και ιδιαίτερα να κρυφτώ, είναι η αλήθεια. Της απαγόρεψε να μου γράφει, αλλά δεν μπορούσε να μου απαγορέψει να γράφω ότι θέλω. Μέχρι που εκείνη μου είπε ότι της δημιουργούσε πρόβλημα και σταμάτησα. Δεν άντεχα να την ακούω να κλαίει και να είναι δυστυχισμένη. Τον Μάρτιο του 2009 φοβήθηκα ότι την ξαναέχανα. Εκείνος κέρδιζε έδαφος. Τον Απρίλιο χάσαμε 4 κοινούς φίλους. Την συνάντησα και μιλήσαμε και αυτή τη φορά της έδωσα να καταλάβει ότι όχι απλά δεν υπάρχει καμιά άλλη στη ζωή μου, αλλά θα την περιμένω. Όσο χρειαστεί. Εκείνη είχε μαύρα προαισθήματα και κακή διάθεση που βγήκαν αληθινά τον Μάιο, όταν έχασε έναν πολύ δικό της άνθρωπο. Από τότε, η καρδούλα της έγινε κομμάτια. Κι εγώ υπέφερα, γιατί, αντί να είμαι δίπλα της και να τη στηρίζω, ήμουν αναγκασμένος να μένω μακριά της. Τον Ιούνιο, εκείνος είχε βαρεθεί την πεσμένη ψυχολογία της, μιας και η σχέση ήταν αρκετά επιφανειακή για τον ίδιο κι εκείνη είχε βαρεθεί πολλά πράγματα πάνω του. Ήμουν σίγουρος ότι η νίκη ήταν κοντά. Συνέχισα να τη βομβαρδίζω με μηνύματα αγάπης κι εκείνη ένιωθε όλο και πιο όμορφα. Η καρδιά μου πανηγύριζε γιατί τα όνειρά μου δεν φαινόντουσαν και τόσο άπιαστα πια. Ο Ιούλιος ήταν η αρχή του τέλους. Τον Αύγουστο, ακούστηκε επιτέλους η κανονιά του χωρισμού. Λίγες μέρες μετά, επανήλθαμε στο σημείο όπου είχαμε σταματήσει. Μόνο που εγώ ήξερα πια τι έπρεπε να κάνω κι εκείνη ήξερε τι είναι πραγματική αγάπη. Ήρθαμε ξανά κοντά, χαϊδέψαμε ο ένας τις πληγές του άλλου και αλληλοαφουγκραστήκαμε ττις ψυχές μας. Και αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε πάλι ο ένας τον άλλον. Έτσι, ενώ οι άνθρωποι περνούν από τον έρωτα στην αγάπη, εμείς περάσαμε από την αγάπη στον έρωτα. Το 2010 μας βρήκε μαζί και ξέρω ότι η νέα δεκαετία θα είναι όμορφη, γιατί έχω την γυναίκα μου στο πλάι μου, ώριμη, κατασταλαγμένη, ρεαλίστρια κι ερωτευμένη. Και θα φροντίσω να συντηρήσω αυτό τον έρωτα, που η συμβίωση δεν κατάφερε να σκοτώσει. Σύντομα φεύγουμε για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα στη Βαυαρία, στα μέρη των παππούδων μου. Ξέρω ότι θα ξαναγυρίσουμε, γιατί λατρεύουμε εξίσου την Ελλάδα. Ως τότε όμως, οι πληγές θα έχουν κλείσει και το διψασμένο για αλλαγές και μάθηση πνεύμα της θα έχει τραφεί αρκετά. Το Σεπτέμβρη θα παντρευτούμε κι ελπίζω μέσα στο 2011 να έχουμε αποκτήσει κι έναν γιο που θα πάρει το όνομα εκείνου που έφυγε. Κι αφού αυτό το ιστολόγιο δημιουργήθηκε για να της υπενθυμίζει ότι είμαι εδώ και την αγαπώ, μετά το μεγάλο "ναι" της και ενόψει της αλλαγής χώρας και τρόπου ζωής, κατεβάζει ρολά. Ώρα για αληθινή ζωή, δε νομίζετε; Σας ευχαριστώ όλους όσοι με επισκεφθήκατε. Εύχομαι στον καθέναν σας ξεχωριστά να βρει το άλλο του μισό, όπως κι εγώ. Adios.

Στην όμορφη γυναίκα μου

Waiting at the altar with a single rose,
My eyes caught yours and then I froze.
Smiling at me from across the room,
You are my bride, and I am your groom.

The wedding march plays for awhile,
Gracefully you walk down the aisle.
As you approache me I see a vivid light,
You are my angel all dressed in white.

Your eyes glisten through your veil,
Like something out of a fairy tale.
You spoke with your cute, subtle tone,
Promising we will never be alone.

"I will always be here to lend a hand,
Just remember you are forever my man.
I'm at your side through thick and thin,
Together on this journey we will win."

My wedding vows saved in my head,
About to speak but I stopped instead.
Staring right at you my words choked,
But something from my heart spoke.

I looked at you, and then said aloud,
Forever and always is what I vowed.
From here on out we start a new life,
Together forever, as husband and wife.

Στην νεράιδα μου, που μου είπε το μεγάλο "ναι" και με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άντρα στον κόσμο. Μαζί μέχρι το τέλος, μωρό μου. Τρελά, παθιασμένα, αληθινά και γλυκά όπως μέχρι τώρα. Σε λατρεύω.

Πρόταση γάμου

Η χτεσινή νύχτα ήταν υπέροχη. Ίσως η πιο κινηματογραφική βραδιά της ζωής μου. Έκανε παγωνιά αλλά εμείς ξορκίζαμε τους δαίμονες που μας πλήγωσαν εδώ κι ένα χρόνο. Μαζί. Δυο ψυχές που γίναν μία, δυο στόματα που ορκίστηκαν "για πάντα". Και δυο σώματα που έσμιξαν λαβωμένα και τρομαγμένα και νίκησαν την ψευτιά και τη μοναξιά.
Σε περίμενα μια ολόκληρη ζωή. Ονειρευόμουν ένα ξωτικό πλάσμα σαν εσένα. Και είσαι όσα ονειρευόμουν κι ακόμα παραπάνω. Νιώθω να σε ξέρω εκατοντάδες χρόνια, σε αλλοτινούς καιρούς και περασμένες ζωές ήμασταν μαζί. Γι'αυτό και αποφάσισα να σε πάω στο εκκλησάκι μας. Γι'αυτό και γονάτισα μπροστά σου, βασίλισσά μου και σου ζήτησα να με παντρευτείς.
Σήμερα θα σου κάνω την πρόταση πιο επίσημα. Το δαχτυλίδι αγοράστηκε, το τραπέζι στο GB Corner μας περιμένει, εσύ είσαι πανέμορφη και η αποψινή νύχτα θα είναι από τις πιο όμορφες και ευτυχισμένες νύχτες της ζωής σου. Αυτό στο υπόσχομαι. Φέτος και όλα μας τα χρόνια από δω κι εμπρός, θα κάνουμε Χριστούγεννα μαζί. Και θα διαβάσεις αυτή την ανάρτηση αφού πια θα σε έχω καταφέρει να μου πεις το μεγάλο "ΝΑΙ".
Είσαι η ζωή μου, η ανάσα μου, ο αέρας που αναπνέω, όλα εσύ. Δικός σου ως το τέλος. You are my first, my last, my everything, my Lady.

Μικρό, γλυκό μου κορίτσι

Ποτέ δεν κατάλαβα πώς σε έχασα μέσα από τα χέρια μου. Πώς μέσα σε μια στιγμή όλα γκρεμίστηκαν και έγιναν σκόνη στον άνεμο. Εκείνη τη μέρα που μου είπες ότι πρέπει να χωρίσουμε γιατί είσαι με κάποιον άλλον. Εκείνη τη μέρα, γκρεμίστηκε ο κόσμος μου. Έπαψα να πιστεύω. Στο Θεό, στους ανθρώπους, σε μένα. Ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Και φέρθηκα σαν βλάκας. Σε πλήγωσα, σε γέμισα τύψεις, σε κατηγόρησα και είπα στον εαυτό μου ότι δεν υπήρχε τίποτα αγνό πια στον κόσμο. Και το ότι γκρεμίστηκε το είδωλό μου με πόνεσε περισσότερο από όλα.

Δεν ήξερες, μάτια μου. Δεν ήσουν εξοικειωμένη και δεν ήξερες καν τι ένιωθες. Κι όσο με έσφαξε η κουβέντα σου όταν με χώριζες, άλλο τόσο με έκανε να ελπίζω μια άλλη κουβέντα σου, μια μέρα που ήρθα να σε βρω. "Έκανα την επιλογή μου και θα επιμείνω σε αυτή" μου είπες. Δεν τον αγαπούσες καν. Απλά είχες κάνει την επιλογή σου.

Και οι μήνες περνούσαν. Κι άνοιξα αυτό εδώ το ιστολόγιο για να σου δείχνω ότι πάντα είμαι πλάι σου, μιας και ο πρώην σου είχε απαγορέψει να μπαίνουμε στο δικό σου ιστολόγιο και να γράφουμε ότι θέλουμε.

Το έφτιαξα για να σου δείχνω ότι σε νοιάζομαι, ότι σε αγαπάω, ότι είμαι μαζί σου. Για σένα, μάτια μου όμορφα. Σε κέρδισα μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα. Με κάθε τηλέφωνο, με κάθε μήνυμα, με κάθε τρυφερή λέξη που τόσο ήθελες να κρατήσεις κι όμως έσβηνες. Κι ο πρώην σου, μέρα με τη μέρα, έχανε έδαφος. Απομακρυνόσουν και το ένιωθε. Ψυχανεμιζόταν ότι σε κέρδιζα αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει.

Εννιά μήνες. Και μετά, ήρθε η γέννηση. Η γέννηση του δικού μας δεσμού. Που δεν ήταν επιπόλαιη επιλογή στην οποία ΕΠΡΕΠΕ να μείνεις σταθερή, αλλά συνειδητή, ώριμη επιλογή στην οποία ΗΘΕΛΕΣ να μείνεις σταθερή. Εκείνη την άγια μέρα που ξαναείδα στην οθόνη μου το όνομά σου, ένιωσα σαν να μου χάριζαν τον κόσμο, γλυκό μου κορίτσι.

Τέσσερις μήνες συμβίωσης. Σχεδόν 120 υπέροχες μέρες μαζί σου. Το σπίτι μας είναι το πρώτο σπίτι όπου έμειναν οι γονείς μου, πριν τον γάμο τους. Η μητέρα μου λέει ότι θα είναι γούρι. Εγώ λέω ότι είναι ένα όμορφο σπίτι με κήπο, ακριβώς ότι χρειάζεσαι για να είσαι χαρούμενη και ήρεμη. Κι εσύ δείχνεις με κάθε τρόπο πόσο σου αρέσει και πόσο δημιουργική σε έχει κάνει.

Χτες ήθελες να κλείσεις έναν κύκλο και να αφήσεις τα πάντα πίσω σου. Ξέρεις, αυτή η χρονιά με πόνεσε όσο και σένα. Ίσως και πιο πολύ επειδή ήθελα να είμαι στο πλάι σου και δε με άφηνες. Ο κύκλος της πίκρας και της απώλειας έκλεισε για πάντα, αγάπη μου. Και άνοιξε ένας άλλος κύκλος, ευτυχίας. Χτες, μου χάρισες μια μαγευτική βραδιά με την παρουσία, το χαμόγελο και το φιλί σου.

Και τα καλύτερα έρχονται...

Στη γυναίκα μου

Είναι μια από εκείνες τις νύχτες που θέλω να γίνω τροβαδούρος κάτω από το παράθυρό σου, πατέρας των παιδιών σου, ποιητής, ο Ντάντε σου κι ο Γιάννης Βογιατζής σου μαζί (γέλα!). Είναι από εκείνες τις νύχτες που ονειρεύομαι να σε υποδέχομαι σε μια εκκλησία με το κατάλευκο νυφικό σου και να λάμπεις σαν βασίλισσα, είτε σε μια χλιδάτη τεράστια εκκλησία γεμάτη κόσμο, είτε σε ένα μικρό παρεκκλήσι δίπλα στη θάλασσα με λίγους και καλούς. Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μου αναγγείλεις ότι είσαι έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Που θα παίζουμε με τα παιδιά μας στον κήπο, θα τα μάθουμε κολύμπι στο Μονόλιθο στη Σαντορίνη και ορειβασία στον εθνικό δρυμό της Οίτης, θα τα πηγαίνουμε στο Birkenstein για Χριστούγεννα και στην Κέρκυρα για Πάσχα, στο Νυμφαίο και στην Ελαφόνησο, στη Σκιάθο και στο Θιάκι. Ονειρεύομαι να σε έχω στη ζωή μου, όπως τώρα. Να ξεκινάνε οι μέρες με το χαμόγελό σου και το βλέμμα σου μέσα στο φως και να τελειώνουν με τη ζεστασιά και τη μυρωδιά σου στο σκοτάδι. Ονειρεύομαι τις βόλτες μας δίπλα στη θάλασσα, όταν τα παιδιά μας θα είναι σε κάποιο φοιτητικό πάρτυ, τους φίλους μας να μας λένε για τα δικά τους παιδιά και όλοι μαζί να μεγαλώνουμε και να υποδεχόμαστε τα νέα πρόσωπα και τις νέες καταστάσεις. Κι όταν δεις την πρώτη σου ρυτίδα στον καθρέφτη, θα είμαι εκεί για να τη φιλήσω και να σου θυμίσω ότι σ'αγαπώ για πάντα. Σ'αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο και μόνο μαζί σου νιώθω ασφαλής για το μέλλον. Μόνο με σένα μπορώ να τα ονειρευτώ όλα αυτά. Ένα μέλλον με αστέρια με σένα, ζωή μου. Σε λατρεύω.

Ο Άρχοντας των Ταινιών

Παίρνοντας την σκυτάλη από την αγαπημένη μου χώστες Freedom, καταθέτω κι εγώ τη δική μου λίστα

1. L.O.T.R
2. Gladiator
3. Zeitgeist
4. A beautiful mind
5. Der Untergang
6. Enemy at the Gates
7. Letters from Iwo Jima
8. Flags of our fathers
9. Master and Commander
10. Fahrenheit 9/11
11. The Patriot
12. No man's land
13. The Pianist
14. Amen
15. The motorcycle diaries
16. Crouching Tiger, Hidden Dragon
17. Pirates of the Caribbean
18. Dungeons and Dragons
19. Catch me if you can
20. Der Baader Meinhof Komplex

Μωρό μου εσύ

Πριν ένα χρόνο, λίγους μόλις μήνες μετά τη γνωριμία μας, σε ένιωθα να φεύγεις, να γλιστράς μέσα από τα χέρια μου σαν νερό. Εσύ πίστευες ότι δεν σε διεκδικούσα και ότι ήσουν μια από τις πολλές που με τριγύριζαν. Πόσο κουτοί ήμασταν και οι δυό, εγώ που δεν σου έλεγα ανοιχτά τι νιώθω κι εσύ που πίστευες όλα αυτά. Για καμιά άλλη δεν ήμουν τόσο διαθέσιμος, τόσο ανοιχτός, τόσο κολλημένος. Μόνο για σένα, ομορφιά μου. Ναι ρε μωρό μου, εσένα ήθελα. Συνέχεια μου λες ότι είμαι όμορφος και μου την πέφτουν και συνέχεια σου λέω ότι θέλω μόνο εσένα. Οι άλλες είναι ηλίθιες Βαλκάνιες που ξύνουν τα νύχια και τυλίγουν το μαλλί. Εσύ είσαι Η ΓΥΝΑΙΚΑ. Είσαι warrior αλλά και η πιο γλυκιά και τρυφερή κοπέλα που έχω συναντήσει. Ηφαιστειώδης στη χαρά και στο θυμό σου. Γεμάτη γοητευτικές αντιθέσεις, μεσογειακό ταμπεραμέντο με γερμανική πειθαρχία, ρομαντισμός και πρακτική σκέψη, έτοιμη για rafting και για Μέγαρο. Μπορείς να περάσεις για ντόπια στη Γερμανία, στη Βρετανία, παντού. (Και για μένα αυτό είναι το νόημα της φράσης "πολίτης του κόσμου".) Υπέροχη μαγείρισσα, υπέροχη νοικοκυρά, υπέροχη οικοδέσποινα, σύντροφος, κόρη, αδελφή, φίλη. Είσαι ένα πλάσμα ευλογημένο και μαγικό, που δίνεις αξία στη ζωή μου. Πραγματικά, για πρώτη φορά νιώθω ότι η ζωή μου αξίζει. Όλα αυτά τα χρόνια που ξέρεις πόσο δύσκολα ήταν για μένα, πάλευα χωρίς τέλος. Πάλευα για να επιβιώσω οικονομικά, για να καταφέρω να πάρω εφόδια, για να μπορέσω να βρω μια δουλειά που να συντηρεί όχι εμένα αλλά και τα όνειρά μου. Είναι αστείο, γιατί έμενα τόσο κοντά σου, ούτε 500 μέτρα κι όμως έπρεπε να μπούμε σε εκείνο το φόρουμ και μετά να φτάσουμε και οι δυό μέχρι τη Μαλακάσα για να βρεθούμε. Και εκείνη την άγια μέρα που σε συνάντησα, μωρό μου, κατάλαβα γιατί αγωνιζόμουν τόσα χρόνια. Γιατί έμεινα μόνος τόσα χρόνια. Γιατί διάλεξα τον δύσκολο δρόμο. ΕΣΥ είσαι Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ, άγγελέ μου. Διάλεξα το δύσκολο δρόμο που με οδήγησε μακριά από όλες αυτές που θα με θέλανε για τα λεφτά του μπαμπά. Έμεινα μόνος γιατί όσες με είδαν σαν τελειωμένο μεταλλά δεν ήταν για μένα. Και πάλεψα τόσα χρόνια για να μπορώ να σε έχω εκεί που σου πρέπει. Σαν βασίλισσα. Κι ας μη σε ήξερα. Ένιωθα μέσα μου ότι η γυναίκα των ονείρων μου θα έρθει. Και ήρθε. Έφυγε για λίγο, αλλά ξαναγύρισε. Το ήξερα ότι κι εσύ με σκεφτόσουν όταν ήσουν με τον πρώην σου. Ότι το είχες μετανιώσει από τη δεύτερη μέρα. Ότι απλά ήθελες να κρατήσεις το λόγο σου απέναντι σε αυτόν. Γι'αυτό ερχόμουν και ξαναερχόμουν. Γιατί ήξερα, ένιωθα ότι με φώναζες κοντά σου. Ήταν ώρες που μπορούσα να ορκιστώ ότι ένιωθα να με σκέφτεσαι έντονα. Ιδίως τους τελευταίους μήνες. Μωρό μου, μάτια μου καθάρια, θέλω να σου πω τόσα πράγματα αλλά με κοιτάς έτσι γλυκά και χαμογελαστά και δεν κρατιέμαι, αρχίζω να σε φιλάω και δε μπορώ να σταματήσω. Ούτε κι από δω τα καταφέρνω. Όπως σε κοιτάω να είσαι έτσι στο κρεβάτι μας με το γαλάζιο μεταξωτό νυχτικό σου και τα μαλλιά σου ξέπλεκα, να βλέπεις την αγαπημένη σου σειρά και να χαμογελάς, πηγαινοέρχομαι, σε παίρνω αγκαλιά, σε φιλάω κι όλο αφήνω στη μέση αυτά που θέλω να πω. Ξέρεις, όταν είσαι έξω, μοιάζεις με τίγρη. Όταν είσαι στο σπίτι μας, χαλαρωμένη από το μπάνιο, στο κρεβάτι μας, είσαι τόσο απίστευτα γλυκιά και ήρεμη. Μη μου λες να μη σου γράφω πολλά, όσα αξίζεις θα σου γράφω, βασίλισσά μου. Δίνεις στη ζωή μου νόημα και χρώμα, με κάνεις ευτυχισμένο, όλα είναι όμορφα και φωτεινά μαζί σου, φωτεινό μου πλασματάκι, αγγελούδι μου. Πάλι δεν μπόρεσα να τα γράψω όπως τα ήθελα, αλλά με παρασύρεις. Σε λατρεύω, ψυχή μου.

Shall I compare thee to a summer's day ?

Shall I compare thee to a summer's day ?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed,
And every fair from fair sometime declines,
By chance, or nature’s changing course untrimmed;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st,
Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st;
So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.

Ζουζούνα μου, αγάπη μου, μωράκι μου γλυκό εσύ. Σε κοιτάζω κλεφτά να πηγαινοέρχεσαι και να ετοιμάζεσαι να βγούμε, να γίνεσαι ακόμη πιο όμορφη για χατίρι μου, να μου χαμογελάς και να μου πετάς πειράγματα για την εργασιομανία μου. Εσένα μελετάω και αναλύω, γλυκά μου μάτια. Αφοσιωμένος ως το τέλος, παραπονάκι μου, που διαμαρτύρεσαι ότι έπαψα να σ'αγαπάω γιατί έχω μέρες να σου γράψω ποιηματάκι εδώ.
Θυμάμαι πόσο καθίκι είχα γίνει όταν μου είπες ότι χώρισες με τον πρώην σου. Δε σε πίστεψα στην αρχή και σε πόνεσα με τη δυσπιστία μου, καρδούλα μου. Και ήξερα ότι σε έκανα να κλάψεις, γι αυτό και σε έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο και ερχόμουν συνέχεια στο σπίτι σου. Χρόνο ήθελα, να πιστέψω ξανά στην αγάπη, πίστη που είχα χάσει. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να σε ακούω να κλαις, βρε μωρό μου.
Πονούσε η καρδιά μου, αλλά νόμιζα ότι ήθελες να ξαναγυρίσεις στον πρώην σου. Αυτό δε θα το άντεχα. Οι μέρες περνούσαν κι εσύ ήσουν σταθερή. Δεν τον ήθελες πια κι εγώ ένιωθα έτοιμος να σου προτείνω να είμαστε μαζί. Ξέρω ότι δίσταζες γιατί πίστευες ότι είχες τελειώσει για μένα. Κουτούτσικη αγάπη μου. Από εκείνη τη μέρα στη συναυλία που σε πρωτοείδα, ήξερα ότι είσαι το άλλο μου μισό. Το τέλειο άλλο μου μισό. Δε θα σε άφηνα για τίποτα στον κόσμο. Είσαι το πιο πολύτιμο διαμάντι, το πιο όμορφο λουλούδι, η πιο όμορφη εικόνα του κόσμου.
Είναι ώρες, όπως αυτή, που τα ελληνικά μου μού φαίνονται πολύ φτωχά για να σου πω τι νιώθω. Κι ελπίζω να μπορείς να πάρεις έστω μια ιδέα. Σ'αγαπώ στην αιωνιότητα, ομορφιά μου. Θα είμαι δίπλα σου, μόνο εγώ, πάντα εγώ, στα καλά και στα άσχημα. Κάθε μέρα μαζί σου είναι όμορφη. Άσχημο λόγο δε μου έχεις πει ως τώρα, αυτούς τους μήνες που είμαστε μαζί. Κάθε πρωί που ξυπνάς, σε κοιτάζω για να δω να ανοίγεις τα όμορφα μάτια σου. Γεμίζει φως το δωμάτιο από τα ματάκια και το χαμόγελό σου, ανατολή μου. Σε φιλάω και διαμαρτύρεσαι ότι θα σε σκάσω, αλλά δε μπορώ να κρατηθώ. Με τρελαίνεις, μωρό μου με το αθώο χαμογελάκι σου και το νάζι σου.
Αύριο που θα το διαβάσεις, θα ξέρεις πόσο δύσκολη ήταν η έρευνα που έκανα. Σε λατρεύω, βασίλισσά μου.