My lady, I never told you how I truly feel
You probably think my heart is from steel
My lady, my dear sweetheart
I really feel my life did just start
My lady, you are unbelievably beautiful
For you I would risk dying in duel
The moment I saw you my heart was sold
I dream that together we will grow old
We met each other, some time ago
It was the first time we said 'Hello'
You are my sweetheart day by day
Without you my life goes astray
This diamond ring is for you, I hope you will like it
I am dying to see your reaction, that I will admit
This poem has come to an end
There are many more I would like to send
You probably think my heart is from steel
My lady, my dear sweetheart
I really feel my life did just start
My lady, you are unbelievably beautiful
For you I would risk dying in duel
The moment I saw you my heart was sold
I dream that together we will grow old
We met each other, some time ago
It was the first time we said 'Hello'
You are my sweetheart day by day
Without you my life goes astray
This diamond ring is for you, I hope you will like it
I am dying to see your reaction, that I will admit
This poem has come to an end
There are many more I would like to send
Θυμάσαι μωρό μου; Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου. Στο Ηρώδειο, η παράσταση του Alvin Ailey. Είχες βαρεθεί. Γύρισες και με κοίταξες συνωμοτικά. Φορούσες μαύρο παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και χαμηλά παπούτσια και είχες τα μακριά μαλλιά σου ριγμένα στους ώμους, ως τη μέση σου. Το άρωμά σου με παίδευε. Σε κοίταζα όλη την ώρα και έβλεπα το πρόσωπό σου να αλλάζει εκφράσεις, στα μάτια σου να καθρεφτίζονται σκέψεις. Μου χαμογέλασες. Ήξερα ότι ήθελες να φύγεις, αγρίμι μου.
Σε πήρα από το χέρι και βγήκαμε. Κρύωνες. Σου έδωσα το πουλόβερ που είχα στους ώμους μου. Πάντα περήφανη και αυτάρκης, μου είπες "δεν το χρειάζομαι, νά'σαι καλά". Επέμεινα. Το δέχτηκες με ευγνωμοσύνη στο βλέμμα. Ήσουν πανέμορφη. Με πήρες από το χέρι και ανεβήκαμε στο λόφο του Φιλοπάππου. Σταθήκαμε απέναντι από την Ακρόπολη. Δε χόρταινα να σε κοιτάζω. Γεμάτη ενέργεια, λαμπερή, με το γέλιο καταρράχτη, με τα πράσινα μάτια σου να με χαϊδεύουν και να με ζεσταίνουν. Ήθελα να σε αγκαλιάσω και να μεταφερθούμε σε ένα πράσινο ερημικό νησί. Κι εκεί να σε κάνω δική μου. Σε ήθελα τόσο πολύ.
Έκανα μερικά βήματα μακριά σου. Να συγκεντρωθώ, να μπορέσω να ηρεμήσω, να φερθώ φυσιολογικά. Και τότε ήρθες πίσω μου νομίζοντας ότι κρυώνω και με αγκάλιασες τρυφερά για να με ζεστάνεις. Γύρισα απότομα, ξαφνιασμένος...σε τρόμαξα. Σε κοίταξα στα μάτια. Κοίταξα τα χείλη σου. Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Σου άγγιξα απαλά το πρόσωπο και είδα να ανάβει μια φωτιά στα όμορφα μάτια σου. Γλυκά μου μάτια. Ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή. Έσκυψα και σε φίλησα. Απαλά, αργά, χάιδεψα τα χείλη σου με τα δικά μου. Το στόμα σου ήταν μισάνοιχτο. Φίλησα το κάθε χείλος σου πολλές φορές. Μετά, προχώρησα. Η γλώσσα μου άγγιξε τη δική σου. Σε φιλούσα αργά και γλυκά, κολλημένος πάνω σου, να νιώθω τη θερμότητά σου. Θα μπορούσα να σε φιλάω για πάντα. Ένιωθα σαν να σου έκανα έρωτα. Κι εσύ ανταποκρινόσουν, το ίδιο παθιασμένα και δυνατά.
Όταν τα χείλη μας χώρισαν, μετά από πολλή ώρα, έλαμπες σαν άστρο. Μου είπες ότι δεν σε έχουν ξαναφιλήσει έτσι βαθιά. Ένιωσες, είπες, τόση ένταση, σαν να κάναμε έρωτα. Καμιά άλλη γυναίκα δεν μου είχε ξυπνήσει τέτοια άγρια συναισθήματα. Και ήξερα ότι είσαι το πεπρωμένο μου. Ένα γλυκό πεπρωμένο που νιώθει ότι νιώθω. Σαν σήμερα, μωρό μου, φιληθήκαμε πρώτη φορά. Βαθιά και γλυκά. Μη σταματήσεις ποτέ να με φιλάς. Χωρίς εσένα, ο κόσμος μου είναι ανούσιος. Σε λατρεύω, ψυχή μου.
Σε πήρα από το χέρι και βγήκαμε. Κρύωνες. Σου έδωσα το πουλόβερ που είχα στους ώμους μου. Πάντα περήφανη και αυτάρκης, μου είπες "δεν το χρειάζομαι, νά'σαι καλά". Επέμεινα. Το δέχτηκες με ευγνωμοσύνη στο βλέμμα. Ήσουν πανέμορφη. Με πήρες από το χέρι και ανεβήκαμε στο λόφο του Φιλοπάππου. Σταθήκαμε απέναντι από την Ακρόπολη. Δε χόρταινα να σε κοιτάζω. Γεμάτη ενέργεια, λαμπερή, με το γέλιο καταρράχτη, με τα πράσινα μάτια σου να με χαϊδεύουν και να με ζεσταίνουν. Ήθελα να σε αγκαλιάσω και να μεταφερθούμε σε ένα πράσινο ερημικό νησί. Κι εκεί να σε κάνω δική μου. Σε ήθελα τόσο πολύ.
Έκανα μερικά βήματα μακριά σου. Να συγκεντρωθώ, να μπορέσω να ηρεμήσω, να φερθώ φυσιολογικά. Και τότε ήρθες πίσω μου νομίζοντας ότι κρυώνω και με αγκάλιασες τρυφερά για να με ζεστάνεις. Γύρισα απότομα, ξαφνιασμένος...σε τρόμαξα. Σε κοίταξα στα μάτια. Κοίταξα τα χείλη σου. Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Σου άγγιξα απαλά το πρόσωπο και είδα να ανάβει μια φωτιά στα όμορφα μάτια σου. Γλυκά μου μάτια. Ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή. Έσκυψα και σε φίλησα. Απαλά, αργά, χάιδεψα τα χείλη σου με τα δικά μου. Το στόμα σου ήταν μισάνοιχτο. Φίλησα το κάθε χείλος σου πολλές φορές. Μετά, προχώρησα. Η γλώσσα μου άγγιξε τη δική σου. Σε φιλούσα αργά και γλυκά, κολλημένος πάνω σου, να νιώθω τη θερμότητά σου. Θα μπορούσα να σε φιλάω για πάντα. Ένιωθα σαν να σου έκανα έρωτα. Κι εσύ ανταποκρινόσουν, το ίδιο παθιασμένα και δυνατά.
Όταν τα χείλη μας χώρισαν, μετά από πολλή ώρα, έλαμπες σαν άστρο. Μου είπες ότι δεν σε έχουν ξαναφιλήσει έτσι βαθιά. Ένιωσες, είπες, τόση ένταση, σαν να κάναμε έρωτα. Καμιά άλλη γυναίκα δεν μου είχε ξυπνήσει τέτοια άγρια συναισθήματα. Και ήξερα ότι είσαι το πεπρωμένο μου. Ένα γλυκό πεπρωμένο που νιώθει ότι νιώθω. Σαν σήμερα, μωρό μου, φιληθήκαμε πρώτη φορά. Βαθιά και γλυκά. Μη σταματήσεις ποτέ να με φιλάς. Χωρίς εσένα, ο κόσμος μου είναι ανούσιος. Σε λατρεύω, ψυχή μου.