Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Στη γυναίκα μου


Είναι μια από εκείνες τις νύχτες που θέλω να γίνω τροβαδούρος κάτω από το παράθυρό σου, πατέρας των παιδιών σου, ποιητής, ο Ντάντε σου κι ο Γιάννης Βογιατζής σου μαζί (γέλα!). Είναι από εκείνες τις νύχτες που ονειρεύομαι να σε υποδέχομαι σε μια εκκλησία με το κατάλευκο νυφικό σου και να λάμπεις σαν βασίλισσα, είτε σε μια χλιδάτη τεράστια εκκλησία γεμάτη κόσμο, είτε σε ένα μικρό παρεκκλήσι δίπλα στη θάλασσα με λίγους και καλούς. Ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μου αναγγείλεις ότι είσαι έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Που θα παίζουμε με τα παιδιά μας στον κήπο, θα τα μάθουμε κολύμπι στο Μονόλιθο στη Σαντορίνη και ορειβασία στον εθνικό δρυμό της Οίτης, θα τα πηγαίνουμε στο Birkenstein για Χριστούγεννα και στην Κέρκυρα για Πάσχα, στο Νυμφαίο και στην Ελαφόνησο, στη Σκιάθο και στο Θιάκι. Ονειρεύομαι να σε έχω στη ζωή μου, όπως τώρα. Να ξεκινάνε οι μέρες με το χαμόγελό σου και το βλέμμα σου μέσα στο φως και να τελειώνουν με τη ζεστασιά και τη μυρωδιά σου στο σκοτάδι. Ονειρεύομαι τις βόλτες μας δίπλα στη θάλασσα, όταν τα παιδιά μας θα είναι σε κάποιο φοιτητικό πάρτυ, τους φίλους μας να μας λένε για τα δικά τους παιδιά και όλοι μαζί να μεγαλώνουμε και να υποδεχόμαστε τα νέα πρόσωπα και τις νέες καταστάσεις. Κι όταν δεις την πρώτη σου ρυτίδα στον καθρέφτη, θα είμαι εκεί για να τη φιλήσω και να σου θυμίσω ότι σ'αγαπώ για πάντα. Σ'αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο και μόνο μαζί σου νιώθω ασφαλής για το μέλλον. Μόνο με σένα μπορώ να τα ονειρευτώ όλα αυτά. Ένα μέλλον με αστέρια με σένα, ζωή μου. Σε λατρεύω.